مرتضی یکی از دانش آموزان عقب مانده ذهنیست و وقتی با او مواجه شدم مطلب جالبی گفت که مرا برآن داشت تا . . . بنویسم .

داخل مترو ، پسر بچه پر جنب و جوشی توجهم را جلب کرد و

از او پرسیدم : مدرسه میری ؟

او گفت : آره .

مادرش گفت مدرسه استثنائی میره .

از پسرک پرسیدم : اسمت چیه ؟

گفت : مرتضی .

از مادرش سؤال کردم ، درست میگه ؟

مادر گفت بله خیلی چیز ها رو درست میگه .

از مرتضی پرسیدم :کدوم درسهایت را بیشتر دوست داری ؟

او گفت : درس حساب (ریاضی).

پرسیدم: نقاشی رو هم دوست داری ؟

او گفت : نقاشی که به درد نمی خوره ، من میخوام درس حساب یاد بگیرم .

پرسیدم چرا دوست داری حساب یاد بگیری ؟

گفت: واسه اینکه بتونم رأی های مردم رو که به شورای شهر دادند بشمرم .

گفتم :رأی ها رو که قبلاً شمردند.

او گفت :بلد نیستن درست بشمرند .

گفتم :همه رو با دقت شمردند.

اوگفت :پس چرا هر کسی یک جور میشمره ، مثلاً یکی میگه یازده تا و یکی دیگه میگه پانزده تا ، یکی میگه تو این صندوق هست ، یکی میگه تو اون صندوق نیست ،

اینا بلد نیستن درست بشمرن .

من میخوام حساب یاد بگیرم و برم رأی ها رو درست بشمرم.

******

این صحبتهای مرتضی مرا برآن داشت تا از خودم بپرسم مگر شمردن آراء چند صندوق چقدر کار داره تا ابهامات را از بین ببرند و مردم را از شک و تردید بیرون آورند ؟

راستی حق الناس چیه ؟

اصلاً به ما چه ، خودشون میدونند با خدای خودشون .

نظر شما چیه ؟